In het artikel Op weg naar een Integraal Nederland def  beschrijft Leida Schuringa hoe de ontwikkeling van een Postmoderne naar een Integrale levensvisie en levenswijze zichtbaar wordt in individuen, organisaties en in de samenleving. In het evolutionaire proces van de mensheid is dit een erg grote sprong omdat het de overgang markeert van opereren vanuit eenzijdige perspectieven naar een meervoudige visie die alle voorgaande waardesystemen omvat en overstijgt. Nederland heeft zich ontwikkeld tot een (Post)Moderne samenleving met veel vernieuwende (burger)initiatieven. Tegelijkertijd raakt de Nederlandse samenleving ook steeds meer gefragmenteerd en dreigt zij terug te vallen in een regressie naar een meer Traditioneel-Moderne maatschappij. Wat in Nederland gebeurt, zien we ook in andere delen van de wereld zoals de VS, Brazilië en overal waar populistische stromingen sterker worden. Hoe komt het dat het Postmoderne perspectief dat in wezen het zaad van een meer menselijke en integrale wereld in zich heeft, niet de leiding heeft genomen? Hoe komt het dat de mogelijkheden en oplossingen voor alle mogelijke wereldproblemen voor handen zijn, maar niet toegepast worden? In dit artikel wordt beschreven waardoor de voortgang belemmerd wordt en wat er nodig is om een meer positieve richting in te slaan en aansluiting te krijgen op de doorgaande evolutionaire ontwikkeling. Eerst wordt aandacht geschonken aan de valkuilen en ongezonde kanten van het Postmoderne waardesysteem. De volgende aspecten houden ons vast in schijnbare tegenstellingen, passiviteit en niet-productieve focus: OF-OF denken vanuit een eenzijdig perspectief in plaats van EN-EN denken vanuit overzicht;  een te sterk geloof in gelijkheid (alles heeft evenveel waarde) en weerstand tegen iedere hiërarchie; de reddersdriehoek; te veel hechten aan harmonie en positieve gevoelens en onvoldoende collectief en persoonlijk leiderschap: angst om uit ‘de groep’ te stappen. Vervolgens is de vraag: wat is nodig om de huidige stagnatie te kunnen overstijgen in de richting van het volgende Integrale ontwikkelingsstadium? Wat kunnen we doen om uit deze stagnatie te komen, om niet te blijven hangen in allerlei (schijn)tegenstrijdigheden en polarisatie? Gezien de ongekende werelduitdagingen die voor ons liggen, is de enige weg die een belofte in zich draagt: “Voorwaarts bewegen: vanuit het niet-weten samen de toekomst co-creëren” (Otto Scharmer). Hoe slaan we deze weg in, hoe kunnen we deze toekomst creëren? De kernvraag daarbij is: wat is MEER WAAR en MEER WAARD? MEER WAAR: Het gaat om waarheidsvinding (zoals ‘NRC-checkt’ of ‘Follow The Money’). Het gaat er om dat we gaan erkennen dat sommige dingen méér waar zijn dan andere, om dat te onderbouwen en daarvoor te gaan. Daarbij hebben we iedereen nodig die helder kan denken en bereid is tot diepgaand onderzoek. MEER WAARD: We hebben een visie nodig voor de lange termijn; een visie die langer meegaat dan één kabinetsperiode; waar mensen zich toch nu al mee kunnen verbinden, ook als ze moeten inleveren. Het gaat om onderscheidingsvermogen. Het gaat er om wat méér waard is. We moeten opnieuw nadenken over de wijze waarop de wereld tot nu toe georganiseerd is. Het creëren van een leefbare wereld voor iedereen en een evenwichtige verdeling van geld en vermogen zijn daarin belangrijke waarden. In het laatste deel van het artikel wordt beschreven hoe we concreet kunnen zien hoe deze transitie van Postmodern naar Integraal zich manifesteert in individuen, in groepen/organisaties en in de samenleving.